'In de koelkast staat een grote bekende bruine glazen schaal met een bord erop. “Dat zijn de peertjes” zegt mijn moeder. Mijn vader was een meester in het koken van de peertjes. Met eindeloos geduld en een dunschillertje, schilde hij de kleine Gieser Wildemannetjes. Dan verdeelde hij ze in gelijke partjes. Hij liet ze uren sudderen in een pan met een laagje water en een scheut bessenlikeur, eigengemaakte gekonfijte citroenrasp en een beetje kaneel. Tot het moment dat mijn vader met een vork in de dampende massa prikte en zei dat ze gaar waren. Dan ging er nog een beetje maïzena door en dan had je de allerlekkerste peertjes van de hele wereld.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten